Ik ga er gelijk mee aan de slag.
“ervaringsverhaal”
Op het moment van de reading voelde ik veel verdriet bij haar. Ik vroeg haar of ze dit zelf ook merkte.
Ja klopt zei ze.
Ik heb vorig jaar een dierbare verloren en sta op een punt in mijn leven dat ik weer een dierbare ga verliezen.
Het lijkt wel of ik overloop. Ik voel mij moe en mijn lichaam doet pijn.
Heb je een advies voor mij.
Na afstemmen, vertelde ik haar dat ze niet langer dient te vluchten voor haar pijn en verdriet.
Na het overlijden van je dierbare ben je doorgegaan en dat wat je voelde heb je genegeerd.
Dit bevestigde ze.
Ze zegt op dat moment kon ik niet anders. Ik hield mij sterk voor mijn gezin en heb geen tijd gehad om te rouwen.
Dit heeft er voor gezorgd dat jou “onverwerkte” emoties zich vast hebben gezet in je lichaam. Zie het als spierspanningen. Daar begint het mee. Hoe langer je dit gaat negeren hoe harder je lichaam zal gaan schreeuwen en er meer en meer klachten zullen ontstaan.
Dit is wat er nu speelt bij jou.
Mijn advies is om als eerste stap te gaan aarden. In verbinding komen met je lichaam zodat je door je pijn en verdriet heen gaat.
Op zo een wijze dat je lichaam de “spanning” los kan laten. Lukt dit je niet zelf dan kan ik jou daar bij helpen.
Wat een opluchting straalde van haar gezicht. Oh dus er is wat aan te doen. Ik kan loskomen van de pijn en het verdriet die ik voel.
Oh wat zou ik blij zijn dat als ik niet meer om alles hoeft te huilen. Ik ga hier zeker mee aan de slag.
Er viel zo een last van haar af.
Lieve groet,
Bianca