Oh ik mis hem verschrikkelijk.

 

“ervaringsverhaal”

  Het is nog maar kort geleden dat mijn man is overleden.   Maar wat heb ik het zwaar. Ik probeer alle ballen hoog te houden.   Ik weet alleen niet hoe lang ik dit vol ga houden. In de nacht slaap ik bijna niet. Ik ben alleen maar aan het piekeren.   Ik hoor wat je zegt en begrijp waar je tegen aan loopt.   Je loopt over. Het is en wordt je teveel.   Ja precies. Als eerste gaan we aan de slag met het oplossen dat het teveel is en dat ze overloopt.   Naderhand vraag ik aan haar hoe ze zich voelt.   Zo raar, ik voel mij een stuk rustiger.   Ik vraag aan haar om haar ogen te sluiten en wat er als eerste in haar naar boven komt.   Toch echt het missen.   Dan gaan we daar mee aan de slag.   Zo gezegd zo gedaan.   En vraag ik haar naderhand hoe het voelt.   Het is bizar. Ik voel mij een stuk minder zwaar. en als ik aan mijn man denkt komt er niet een eerste reactie dat ik hem verschrikkelijk mis. Ik denk aan hem op een prettiger manier.  

Geweldig toch.

  Moe en voldaan ging sloot deze mevrouw de sessie af om volgende keer met het volgende stuk aan de slag te gaan.   Lieve groet, Bianca